Fijne feestdagen, maar niet voor iedereen…
De decembermaand vol met feestdagen is weer in aantocht. December en de kerstperiode zijn voor veel mensen iets om naar uit te kijken. Gezelligheid, samenzijn met familie of vrienden. Knus bij de kachel en de kerstboom. Samen leuke dingen doen, mooie films, spelletjes, kadootjes en lekker eten. Kortom; een groot warm familiefeest. Maar niet voor iedereen…
Waar we vaak niet bij stilstaan, is dat deze periode voor veel mensen juist de pijnlijkste tijd van het jaar is. Voor velen is alleen al de gedachte aan december genoeg om een golf van angst, stress, diep verdriet naar boven te halen. Dat geldt zeker voor mensen die dealen met manipulerende of narcistische familieden en/of partners.
Kerst in de narcistische familie, een hel
Voor deze mensen haalt het verplichte samenzijn tijdens de feestdagen, ook verjaardagen, bruiloften en andere ‘feesten’, veel oude trauma’s naar boven. En bovendien zorgt deze periode steeds opnieuw voor nieuwe trauma’s. Een steeds terugkomend traumatiserend gebeuren.
De realiteit rondom kerst en de ‘happy family’ is voor velen totaal anders dan we voorgeschoteld krijgen in onze omgeving en in de media. En dan gaat het niet alleen om de eenzame oude man of vrouw waarvan zijn of haar partner is overleden of om eenzame dakloze mensen. Binnen ogenschijnlijk leuke families waart soms diep leed en misbruik rond.
Geldt dit ook voor jou?
Tijdens feestdagen wordt er van je verwacht dat je deze doorbrengt met je familie. Met mensen waarbij je je veilig zou moeten voelen en waar je jezelf zou moeten kunnen zijn. Een periode waarin je je vrolijk en geborgen wilt voelen. Helaas is dit ideaalbeeld lang niet voor iedereen weggelegd. Niet iedereen heeft zo’n fijne familie of partner. Terwijl dit er naar de buitenwereld wél zo uit kan zien. Families waarbij narcistisch misbruik speelt, dragen naar de buitenwereld meestal het perfecte plaatje uit.
Wanneer er sprake is van narcisme binnen families en relaties, zijn periodes als kerst en andere feestdagen, weken vol stress en verborgen emotionele pijn. Het zijn periodes waarvan je van tevoren al weet, dat je er als een uitgewrongen vaatdoek uit zult komen.
Kerst, de ultieme gelegendheid voor de narcistische mindfuck
…excusez le mot.
Er wordt er van je verwacht dat je juist déze dagen met je familie en partner doorbrengt. Maar wát als zij deze periode bewust inzetten om jou te manipuleren, kleineren, gebruiken, mindf*cken en frustreren?
Niet komen wordt niet getolereerd, dat is jou al vroeg ingeprent. Als je besluit niet te komen dan zul je dat linksom of rechtsom bezuren. Maar wél komen staat garant voor de jaarlijkse duizeling-wekkende mindf*ck. Een opgedrongen mentale marteling.
Eenzame strijd
De goed bedoelde ‘fijne feestdagen gewenst’ van anderen en op kerstkaarten, maken de mindf*ck nog completer. Alsof jou ‘veel plezier’ wordt gewenst onderweg naar een wortelkanaalbehandeling. Voor sommige mensen is samenzijn met familie een regelrechte hel met bizarre interacties, die mentaal en vaak ook fysiek veel gevolgen heeft.
Een mindf*ck waarna je minstens een week nodig hebt om weer een beetje bij jezelf te komen en jij je weer terug voelt bij af. Je dacht dat je één en ander wel verwerkt had, en pats…daar ga je weer onderuit. De confrontatie met gezellige familiebeelden in de media of in je directe omgeving maken het nog confronterender. Er klopt niks van dat plaatje binnen jouw familie. Je voelt je alleen, schaamt je, voelt een intens verdriet, maar ook woede. Het is toch het feest van het licht? Waarom voelt alles zo loodzwaar en donker…
Voor diegenen met narcistische familie(leden) en partners is het kiezen of delen: óf je aan de onuitgesproken, maar voelbare verplichtingen houden en de mindf*ck vrijwillig-maar-niet-zo-vrijwillig ondergaan. Of kiezen voor jezelf en de confrontatie van het alleen zijn aangaan, ínclusief de ingewreven schuldgevoelens over het ‘in de steek laten’ van je familie en de consequenties daarvan.
Natuurlijk moet en kun je er zeker zelf iets van maken. Het kan het juist fijn zijn, lekker alleen tijdens zulke dagen. Maar narcisten weten jou onder je huid te kruipen ook op grote afstand. Het lukt ze altijd dat je je schuldig, dom, beschaamd of niet goed genoeg voelt, al kies je voor jezelf.
Het tevreden je eigen kerst vieren, op jouw manier en vrij van schuld, schaamte en verwarring, lukt alleen als je oud trauma hebt verwerkt en onder het juk van je familie vandaan hebt kunnen komen. Dan nog, kan de herinnering aan feestdagen veel losmaken en is het menselijk óók naar geborgenheid van een fijne familie te verlangen tijdens deze dagen…
Goed bedoelde adviezen “dan ga je toch niet” maken het nog lastiger. Eigenlijk voel je je daardoor nog minder begrepen en machtelozer.
Als je kiest voor jezelf door niet te gaan zul je de eenzaamheid moeten verdragen. Iedereen waarbij je je wél goed voelt, anders dan je eigen familie, heeft zijn eigen afspraken in die dagen. Terwijl je toekijkt naar families die lachend en omarmd voorbij wandelen, voel je je alleen, onbegrepen en ongezien. En na de feestdagen zul je de verhalen van je vrienden over hun fijne tijd aanhoren, met een glimlach op je gezicht omdat je het hen gunt, maar met een diep geworteld verdriet van binnen. Het kijken naar de feestelijke beelden op de t.v. verdubbelen het contrast met jouw realiteit nog meer.
Oude patronen blijven terugkeren
Kerst vieren in een narcistische omgeving of familie, veroorzaakt het steeds weer ophalen van pijnlijke herinneringen van hoe we ons als kind voelden. Alles wat er binnen de familie of het gezin gebeurt in zulke dagen triggert jou en duwt je terug in oude pijnlijke patronen. Als volwassene is er vaak weinig veranderd, we voelen ons nog steeds dat machteloze kind dat wil voldoen aan ieders, soms bizarre, verwachtingen, en waarin we het nog steeds nooit goed kunnen doen. Het hieraan niet kunnen ontsnappen verscheurt je van binnen.
Lukt het jou niet los te komen van deze traumaband? Doe dan het online traject “loskomen van de traumaband“.
